از خشم استفاده مثبت کنید
اولین گام به منظور اداره و کنترل خشم این است که باور کنید، می توانید این کار را انجام دهید. با اینکه همه ما خشم را در زندگی روزمره خود تجربه می کنیم، ولی سعی می کنیم آن را با شیوه ای سازنده ابراز کنیم. برخی افراد تا زمانی که فشار ناکامی و خشم درونی، زندگی روزانه آنان را طاقت فرسا نکرده است، خشم را در خود نگه می دارند. برخی دیگر اما در عصبی شدن، فریاد کشیدن، زدن و پرتاب کردن و گاهی بدتر از این اعمال، متخصص و خبره هستند.
● کنترل یا حذف پرخاشگری؟
خشم مخرب از لحاظ فردی و اجتماعی به ما آسیب می زند. اداره و کنترل خشم لزوما به معنی ابراز کمتر خشم نیست، بلکه به معنی فراگیری شیوه ای از ابراز خشم است که برای ما و کسانی که پیرامون ما هستند، مفید باشد. هرچند ممکن است تصور ابراز خشم به شیوه ای سازنده، غریب به نظر برسد، ولی باید گفت که چنین امری ممکن است. برای مثال، برخی افراد وقتی درباره خشم خود می نویسند، یا آن را نقاشی می کنند، با دوستان یا اعضای خانواده صحبت می کنند، قدم می زنند، ورزش می کنند یا آمیزه ای از این رفتارها و سایر فعالیت ها را انجام می دهند، به آرامش دست می یابند.
● تشخیص خشم
همیشه ابتدا نشانه های اولیه و هشدار دهنده خشم بروز می کند. بیشتر ما انسان ها از نشانه ها و سرنخ های موقعیتی و بدنی که بر پاسخ های خشم ما مقدم هستند، ناآگاه هستیم. آگاهی از این نشانه ها گامی بسیار اساسی در اداره خشم است، زیرا این آگاهی خواهد توانست قبل از آنکه کنترل خشم دشوار شود، وقت زیادی را برای مداخله در اختیار ما قرار دهد. برای کنترل اولیه، توجه زیادی به حالات زیر داشته باشید:
موقعیت هایی (افراد و مکان هایی) که شما را خشمگین می کنند.
تغییرات بدنی که قبل و در حین خشم شما رخ می دهند: برای مثال، افزایش ضربان قلب، احساس فشار در سر، احساس داغ شدن، مشت شدن دست ها، احساس گرفتگی و سفتی عضله در ناحیه شکم، سینه و غیره.
نشانه های شناختی یعنی افکاری که شما درباره گذشته، حال و آینده دارید و قبل از احساسات خشم و ناکامی پیدا می شود. داشتن فهرستی از این نشانه ها در مدیریت خشم بسیار مفید است. یک نفر ممکن است قبل از خشمگین شدن فکر کند که دیگران به او و حرف هایش توجهی نمی کنند. یا دیگران قصد توهین یا بی توجهی عمدی به او را دارند.
همین شناسایی علایم هشدار دهنده، موجب کاهش شدت، مدت یا فراوانی خشم شما می شود.
به نام خدا