بخاطر کليهتان هم شده از جايتان بلند شويد
به گفته ييتز نشستن همچنين با بيماريهاي مزمن ديگر مانند ديابت نوع 2 نيز ارتباط دارد.
او ميگويد: "افرادي که شغلشان مستلزم نشستن طولانيمدت است بايد گاه به گاه کار خود را قطع کنند و زمانهايي را به ايستادن اختصاص دهند." ييتز ابراز اميدواري کرد افزايش آگاهي عمومي در اين باره باعث شود اين مسئله جزء ملاحظات بهداشت کاري قرار گيرد.
ييتز و همکارانش در بررسي 5650 بريتانيايي از آنان درباره عوامل سبک زندگي مانند سيگار کشيدن، ورزش و زمان نشستن سوال کردند. آنان همچنين اين افراد داوطلب را از لحاظ نشانههاي بيماريهاي کليوي مورد بررسي قرار دادند. اين پژوهشگران حتي پس از اينکه عواملي مانند سيگارکشيدن،سن، جنس، قوميت، شاخص توده بدني، فشار خون، مصرف داروها و ساعات ورزش کردن در نظر گرفتند، رابطهاي ميان ساعاتي که فرد در حالت نشسته ميگذراند و بيماري کليوي يافتند.
اين پژوهشگران افراد را به سه گروه تقسيم کردند: افرادي که 8 تا 24 ساعت در روز نشسته بودند در رده "بالا"، افرادي که بين 3.2 تا 7.8 ساعت در روز را در رده "متوسط"، و افرادي که طول نشستنشان ميان صفر تا 3 ساعت بود را در رده "پايين" قرار دادند.
زناني که ميزان نشستن آنان پايين بود در مقايسه با زنان با ميزان بالاي نشستن، 30 درصد کمتر در معرض خطر بيماري کليوي بودند. مرداني که کمترين زمان را به نشستن ميگذراندند، نسبت به مرداني که بيشترين زمان را در حال نشسته بودند، 20 درصد کمتر در معرض خطر بيماري کليوي بودند.
به نظر ميرسيد ورزش اين افزايش خطر بيماري کليوي را در مردان بيحرکت کاهش ميدهد، اما اثر مشابهي در زنان وجود نداشت.
آيا اين نتايج به اين معناست که بايد همه بايد کارهاي دفتري را کنار بگذارند و کاري را پيدا کنند که حرکت بيشتري طلب کند؟
دکتر جفري اس برنز متخصص کليه، استاد پزشکي در دانشکده پزشکي پنسيلوانيا ميگويد: نه.
به گفته برنز اين پژوهشگران رابطهاي ميان ساعات طولاني نشستن و احتمال بيشتر دچار شدن به بيماري کليوي را يافتهاند.
اين يافته ثابت نميکند نشستن واقعا باعث بيماري کليوي شده باشد.
برنز ميگويد: "شخصي که مدت طولاني مينشيند و عوامل خطرساز براي بيماري کليوي ندارد، نبايد نگران باشد.
در مقابل کاملا منطقي است که فکر کنيم نشستن طولانيمدت ممکن است در دچار شدن به ديابت و فشارخون بالا دخيل باشد، اما خيلي مشکل است بيحرکتي را علت مستقيم بيماري کليوي دانست."