شرکت انصارگسترخاورمیانه

در ادامه با برخي از تفاوتهاي ميان اين دو نسخه از زبان انگليسي آشنا مي‌شويد.

املاي کلمات

انگليسي بريتانيايي تمايل دارد که املاي بسياري از کلماتي که ريشه فرانسوي دارد را حفظ کند، در حاليکه آمريکايي‌ها بيشتر سعي مي‌کنند کلمات را همانطور که تلفظ مي‌کنند بنويسند. علاوه بر اين، آنها حروفي را که مورد نياز نيست حذف مي‌کنند. به مثالهاي زير دقت کنيد:

اگر چه هر دو نسخه‌ي آمريکايي و بريتانيايي زبان انگليسي صحيح هستند، اما املاي آمريکايي معمولاً ساده‌تر است. بنابراين بهتر است بطور کلي از املاي آمريکايي استفاده کنيد، مگر اينکه بخواهيد براي خوانندگان بريتانيايي چيزي بنويسيد.

تلفظ

تلفظ‌ها و لهجه‌هاي گوناگوني در انگليسي محاوره‌اي وجود دارد که پرداختن به همه آنها در يک مقاله امکانپذير نيست. بنابراين تنها به تفاوتهاي اصلي بين دو نوع اصلي زبان انگليسي،‌ يعني انگليسي آمريکايي و انگليسي بريتانيايي اشاره مي‌کنيم:

     صداي /r/ ممکن است در بعضي از کلمات انگليسي بريتانيايي رسا نباشد؛ مثلاً کلمات car، park، star و bark را در نظر بگيريد. قاعده‌ي آن اينست که حرف r تنها وقتي که يک حرف صدادار بعد از آن بيايد تلفظ مي‌شود، مانند Iran، British وbring.

     آمريکاييها تمايل دارند کلماتي که به «-duce» ختم مي‌شوند (مانند reduce، produce، induce و seduce) را بصورت /-du:s/ تلفظ کنند. در انگليسي بريتانيايي اين اغلب کمي متفاوت است:/-dju:s/

     آمريکاييها تمايل دارند کلمات را با حذف حروف کاهش دهند. بعنوان مثال کلمه «facts» در انگليسي آمريکايي درست مثل «fax» تلفظ مي‌شود - حرف t تلفظ نمي‌شود.

     گاهي حروف صدادار در انگليسي بريتانيايي حذف مي‌شوند. بعنوان مثال در هيچيک از کلمات «secretary» و «tributary» حرف a تلفظ نمي‌شود.

     گاهي استرس کلمه در هر کدام از دو نسخه آمريکايي و بريتانيايي تفاوت دارد:

advertisement:

American English:  / ' /

British English:  / ' /