تخم آن نرم، ريز و تيره رنگ و مانند تخم كتان است قسمت مورد استفاده اين گياه برگهاي تازه، ريشه ف شيره و دانه آن است.

تركيبات شيميايي:

گزنه داراي تانن، لسيتين،‌اسيد فورميك، نيترات پتاسيم و كلسيم، تركيبات آهن درد، ويتامين C و نوعي گلوكوزيد است كه پوست را قرمز مي كند از سرشاخه هاي اين گياه ماده قرمز رنگي بنام اورتي سين استخراج مي شود.

خواص داروئي:

گزنه از نظر طب قديم ايران گرم و خشك است

1) گزنه مو را تقويت كرده و از ريزش موي سر جلوگيري مي كند، حتي در بعضي از مورد موي سر دوباره مي رويد. براي استفاده از اين خاصيت 6 گرم سر شاخه ها و برگها و ريشه گزنه را بتنهايي و يا با 30 گرم چاي كوهي در يك ليتر آبجوش ريخته و آنقدر بجوشانيد تا حجم مايع به نصف برسد. شبها مقدري از اين مايع را به سر بماليد و صبح بشوئيد.

2)براي برق شدن و جلا دادن به موها بعد از شستشوي سر موها را با چاي گزنه ماساژ دهيد. بدين منظور يك قاشق چايخوير بگ گزنه خشك را در يك ليوان آب جوش ريخته و مدت نيمساعت بگذاريد بماند. ماساژ دادن با اين چاي، شوره سر را برطرف مي كند.

3)دستگاه هاضمه را تقويت مي كند

4)ادرار را زياد مي كند

5)براي درمان بيماري قند مفيد است بدين منظور يك فنجان چاي گزنه را سه بار در رو.ز ميل كنيد

6) قطره پروستاتان هم كه براي درمان هيپرتروفي غده پروستات به كار ميرود از فرآورده هاي گزنه است.

مضرات:

گزنه اگر بيش از حد استفاده شود ممكن است براي روده ها و كليه ها مضر باشد بنابراين بهتر است با صمغ عربي و كتيرا خورده شود

مقدر مصرف بيش از 10 گرم در روز ممكن است باعث بند آمدن ادرار شود. زنان باردار و كودكان بايد از مصرف آن خورددي كنند.