این افراد به فیلم‌های ویدیویی غیرکلامی شامل تعاملات میزبان-میهمان در یک محیط تجاری نگاه می‌کردند.

تحلیل داده‌های fMRI بر نواحی از مغز در شبکه شناختی اجتماعی تمرکز داشتند و یافته‌ها نشان‌دهنده حساسیت افزایش یافته نسبت به رویکرد دست دادن و نه رفتار پرهیزگونه در نواحی آمیگدال و superior temporal sulcus مغز بودند. این نواحی با سنجش مثبت و اثر مثبت دست دادن مرتبط هستند.

به علاوه، nucleus accumbens که یک ناحیه پردازشگر پاداش در مغز است، فعالیت بیشتری را برای دست دادن نسبت به شرایط فاقد این عمل نشان داد.

بر اساس گفته‌های دانشمندان حاضر در این پروژه، مناطق شبکه شناختی اجتماعی به هنگام ارزیابی مقاصد و نیت افراد مورد استفاده بوده و اشخاصی مانند افراد مبتلا به اوتیسم دارای مشکل در برقراری تعامل، از توانایی پاسخ اندک در این ناحیه برخوردارند.

در این پژوهش فیلم‌هایی که افراد نمونه موردی مشاهده کردند دارای اشخاص انسانی زنده در محیطی با تعامل تجاری بودند. این اشخاص شامل یک میهمان و یک میزبان بودند که برای نخستین بار با یکدیگر برخورد داشتند.

استفاده از فیلم‌های ویدیویی زنده با اشخاص انسانی که در یک بافت اجتماعی تعریف شده با یکدیگر تعامل داشتند گامی بزرگ در این نوع مطالعه به شمار می‌آید.

مطالعات پیشین در زمینه بررسی تعاملات اجتماعی از آمار به جای محرک‌های اجتماعی زنده استفاده کرده بودند و یا فقط بر چهره تمرکز داشتند.

منبع:همشهری آنلاین